این روزهــــــا .... " بغضــــ " دارم !

"  گریهـــ " دارم !

تـــــا دلت بخواهد .......

" آهـــــ " دارم !

ولـــــــی

" بـــــــــازیـــــگر " خوبی شده امـــ ....

" مـی خندم "

نگران نیستمــــ

امــــــــــا

فقــــــــط

تـــــا بخواهی در فکر تو بارهــــــا مُردِه امـــ .....

براے دل خـــودم مے نویسم ...

براے دلتنگــے هایــم

براے دغدغــہ هاے خـــودم

براے شانہ اے کہ تکیہ گاهــم نیستــــ !

برای دلے کہ دلتنگم نیست ...

براے دستے کہ نوازشگــ ـــر مزخـم های نیست ...

براے خودم مے نویســـم !

بمیـ ــرم براے خـ ـودم کہ اینقـــدر تنهاستـــ !.!.!.!

بـَـعضے حــَــــــــــرفارو نـِـمیشـِـہ گــُـفت

بایـَــد خـُـورد

امــا بـَـعضے حـَـرفا رو نـَـہ میشـِـہ گــُـفتـ نــَـہ میشـِـہ خـُـورد

میــمونـِـہ سـَـرِ دِل

میشـِـہ سُکوتــْ

میشـِـہ دلتـــــــَـنگے

میشـِـہ بــُـغض

میشـِـہ هـَـمونـــــ وَقــْـتے کـِـہ خــُـودتــَــم نـِـمیدونـے چـِـہ مرگتـــه

کاش می دانستی چقدر دلم بهانه ی تو رو میگیره هر روز

کاش می دانستی چقدر دلم هوای با تو بودن کرده

کاش می دانستی چقدر دلم از این روزهای سرد بی تو بودن

 گرفته 

کاش می دانستی چقدر دلم برای ضرب آهنگ قدمهایت

گرمی نفسهایت ، مهربانی صدایت تنگ شده

 کاش می دانستی چقدر دلواپس تو ام 

کاش می دانستی چقدر تنهام ، چقدر خسته ام 

 و چقدر به حضور سبزت محتاجم 

و همیشه از خودم می پرسم این همه که من به تو فکر می کنم

تو هم به من فکر می کنی؟

شب یــــلدا ی من آغاز شد

نه سرخی انار

نه لبخند پسته

نه شیرینی هندوانه

بی تـــو یلدا زجر آورترین شب دنیـــاست

سهم مـــن از شب یـــلدا

شاید

قصه ای از غصه 

و 

انار سرخی که پر از دلتنــــگی ست

غم هایم بــــلند

همانند شب یـــلداست

بی مـــن یلدایت مبارک

 ببین مــــــــــــــــــــن هم

مثل خیلی از عاشقهــــا     از تــــــــــو یادگاری دارم....

                            ولــــی

    یادگاری من با بقیه فرق دارد

                          یادگاری من از     تــــــــــو

                                            سینه ای پر از درد است.

زیر خاکستر ذهنم باقی است

آتش سرکش و سوزنده هنوز

یادگاری است ز عشقی سوزان

که بود گرم و فروزنده هنوز

♥

عشقی آن گونه که بنیاد مرا

سوخت و از ریشه و خاکستر کرد

غرق در حیرتم از اینکه چرا

مانده ام زنده هنوز

♥

                  گاهگاهی که دلم می گیرد

                  پیش خود می گویم

                  آن که جانم را سوخت

                  یاد می آرد از این بنده هنوز

♥

                سخت جانی را ببین

                که نمردم از هجر

                مرگ صد بار به از

                               بی تو بودن باشد

                               گفتم از عشق تو،من خواهم مرد

                               چون نمردم،هستم

                                             پیش چشمان تو شرمنده هنوز

♥

گر چه از فرط غرور

اشکم از دیده نریخت

بعد تو لیک پس از آنهمه سال

کس ندیده به لبم خنده هنوز

♥

گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت

سالهاست که از دیده من رفتی،لیک

دلم از مهر تو آکنده هنوز

♥

دفتر عمر مرا

            دست ایام ورقها زده است

                                  زیر بار غم عشق

      قامتم خم شد و پشتم بشکست

                             در خیالم اما

همچنان روز نخست

                 تویی آن قامت بالنده هنوز

♥

"آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش"

گر که گورم بشکافند عیان می بینند

زیر خاکستر جسمم باقی است

آتش سرکش و سوزنده هنوز

زندگی کردن            تلف بودن    پلاسیدن

 نطفه ای را پرورش دادن

                      برای زنــدگی

 واین

        تکرار،تکرار است.

نگاه کن که غــم

                درون دیده ام چگونه

                                   قطـره قطـره آب می شود.

 چگونه سایـه سیـاه سـرکشـم

                          اسیـــــــر

                                      دست آفتـاب می شود.

نـگاه کن

                   شــراره ای مرا به کـام می کشد

                                  مــرا به اوج می برد    مـرا به دام می کشد.

نـگاه کـن

          تمـام آسمـان من

                         پر از شهـاب می شود.

                                             تمـام هستیم،خـراب می شود.

نـگاه کـن

         مـن از ستـاره سوختـم            لبالب از ستـار گـان شب شدم.

چـو ماهیـان سـرخ رنگ ساده دل    

                            ستـاره چین برکه های شـب شدم.

همیشه به یـــاد کسی باش که

معنی سه نقطه های انتهای جمله هایت را بفهمد

همیشه به یـــادکسی باش

تا بغــض هایت را قبل از لرزیدن چانه هایت بفهمد

باید کســـی باشد که

اگر سکــــوت کردی،بفهمد

باید کســـی باشد

اگر سـردرد را بهــانه آوردی برای رفتن و نبودن

بفهمد که به تــو جهش احتیــاج داری

کـه زنــدگی،درد دارد

بفهمد که دلــت برای چیزهای کوچکش تنـگ شده است

بفهمد که دلــت برای

قــدم زدن زیـر بـاران

بـوسیـدنش

برای یک آغـوش گـرم

تنــگـ شده است

همیشـه بایـد کسـی باشـد

همیـشه...

سلام من به محــــرم ،محــــرم گل زهــــرا

به لطمه های ملائک به ماتــــم گل زهــــرا

سلام من به محــــرم به تشنگی عجیبش

به بوی سیب زمین غـــــم وحـ ـسـ ـیـ ـن غریبش

باز باران با ترانه

میخورد بر بام خانه

یادم آمد کربلا را

دشت پر شور و بلا را

گردش یک ظهر غمگین

گرم و خونین

لرزش طفلان نالان

زیر تیغ و نیزه ها را

با صدای گریه های کودکانه

وندرین صحرای سوزان

میدوید طفلی سه ساله پر ز ناله،دلشکسته،پای خسته

باز باران قطره قطره

میچکد از چوب محمل

آخ بـــاران

کی بباری بر تن عطشان یاران

تر کنند از آن گلو را

آخ بــاران ،آخ بــاران

گاهی دلم برای بازوانت تنگ می شود.

ای کاش می شد بار دیگر میان بازوانت گم شوم تا خود را پیدا کنم.

گاهی دلم برای تبسمت تنگ می شود تا تو بخندی

و من شاد شوم.

چگونه تاب می آوری ندیدنم را که من بی تاب توام؟

چگونه میتوانی نشنوی صدایم را که من

دیوانه

شنیدن صدای توام؟

قلبــــــــــم با نگاه تو پیوند خورده،

بیــــــــــــــــــا

از اسب غرور پیاده شویم که

این جاده

به تاریکی و تنهایی ختم میشود

و ما

در سیاهی رفتارمان غرق شده ایم.

همیشه ماندن دلیل بر عاشــــق بودن

نیست...

خیلـــی ها می روند تا ثابت کنندکه

عاشــــــقند...

دلــمان که می گیرد

      تاوان لحظه هایی است

که

دلـــبسته بودیم...

کاش بر می گشتم به آن روزهای و تــــــــــو در کنارم بودی و قدر بودنت را می دانستم.

کاش میدانستی چقدردلـــــــــــــــــــــــم برای لحظه لحظه با تـــــــــــو تنگ شده است.

مدتهاست حتی دیدنت در خواب نیز برایم آرزو شده است.

کاش جوابی برای دلتنـــــــــــــــــــــگی هایم می یافتم.

کاش بـــــــودی تا مـــــــــن  این همه تنهـــــــــــــــــــا نبودم.

تا وقتی آسمان آبیست...

تا وقتی دلـ♥ــــــم بارانیست...

تا وقتی که قلـ♥ـبم می تپد...

تا وقتی که اشــــــــــکهایم جان دارند تا برای تـ♥ـــــو،ای بهترینـــم بر گونه هایم جاری شوند...

تا زمانی که کلبه قلـ♥ـبم بهانه تـ♥ـــــو را میگیرد...

تا وقتی که عقربه های ساعت حرکت می کند...

تا وقتی که هستــــم ...

تا زمانیکه خاک مــــــرا در آغوشش نگرفته است...

و...

و تا زمانیکه که چشمهــــــــــایم را بدون رویای تـ♥ــو فقط برای چند لحظه بتوانم روی هم بگذارم...

دوستت خواهـــــم داشت ای مهـــــربانم...

با اینکه میدانم دنیای تــو دنیایی است بدون مـــن...

افکارتــو افکاری است عاری از مــــن...

و این را خیلی خوب تر میدانم...

کسی که با توست و تو با او

               خوش شانس ترین آدمهاست...